Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

İnsanlara verdiğin değerin kendi kıymetini belirlediğini çok sonra anlarsın. Ve bilirsin; bazı insanlara değer verdikçe tanıdığını, bazı insanlarınsa tanıdıkça değerlendirdiğini. Ama en iyi, insanların kendi kusurlarını örtmek için başkalarını yama olarak kullandığını öğrenirsin. Yaşın kadar tecrüben vardır ama tecrübenin işe yaramadığı tek yerin aşk olduğunu tecrübe edecek yere daha ulaşamamışsındır. Ve aşk kapını çalar bir gün. belki daha önce de kalbinden vurulmuşsundur ama hiçbiri o kadar tatlı öldürmemiştir seni. İşin kötüsü seversin de ölümü. Hayat öyledir çünkü; kimi daha iyi olmak, kimi daha iyi ölmek için yaşar. Sevdiğini seçtiğini sanırsın ama seçtiğini sevmişsindir aslında. Çok sonra farkına varırsın. Fotoğraflarını saklarsın uzun zaman. Ne atabilirsin ne bakabilirsin. Onlar çekmecende, ‘O’ içinde durur. Ne git diyebilirsin yaraladığı kalbinden ne de yaranı sarabilirsin. Yüregine bir diken gibi batıp durmasını izlersin. Ayakların gitmek, kalbin durmak ister. Ne gidebilir ne de durabilirsin. Ne yârdan geçebilirsin ne de serden. Çıkarıp atamazsın onu incittiği yerden, vazgeçemezsin katilinden . Varlığına sığınamadığının yokluğuna sığmaya çalışırsın. Zaman kanatarak akar. Aklın başına gelir çok sonra. Akılsız günlerine gülüp geçersin. biraz eksilmiş ama çokça büyümüşsündür. Sana aşkı bir armağan gibi sunan hayat, unutturur aşk diye sarıldığın tüm yanılgıları. Yine geçer zaman; bu kez kanatmadan…Belki yeteri kadar unutamamışsındır onu ama fazla izide kalmamıştır sende. Geriye dönüp baktığında sadece anımsarsın. Hatırlarsın demiyorum bak! Anımsarsın…Ne çok üzmüş ne de çok sevindirmiştir seni. Sadece acı acı gülümsetip geçmiştir hayatının ona ayırdığın aralığından; verilmese de gocunulmayacak bir selam gibi…Silik bir ize, hatırlanmayacak bir resme bakar gibi bakmışsındır gözlerine. Unutacağını bildiğin bir şarkı gibi dinlemişsiniz sözlerini. Ve çok uzun yollar olmuştur ona gitmeyeli. Ama kimse ölmemiştir sonunda. İşte bu yüzden hatırlamazsın yalnızca anımsarsın. “Şimdi seni anım sarsın.” der, yaşarsın.
Sayfa 154 - Yediveren yayınlarıKitabı okudu
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.