Gönderi
#içimdeyanannehir
Aile...
Kimi için bütünün bir parçası...
Kimi için ise hiçbir zaman bütün olamamanın acısı...
Makinenin bozuk taraflarını tamir etmek için önce onun çalışması gerekir ya, işte bazen ortada çalışacak bir makine bile yoktur. Onu oluşturan parçalar daha bir araya gelmeden dağılıp gitmiştir. İşte öyle bir hikâye...
İnsan doğup büyüdüğü ailenin içinde nasıl yoğrulduysa, dış dünyaya açıldığında da hamurundaki eksiklikleri işte o zaman fark eder. Neye eksikse, ona tamamlanmak ister. Bazen ne kadar ararsa, o kadar bulamaz.
Kitabın içinde öyle bir aile var ki, yanan sobaya çıplak elle dokunmuş kadar içiniz acıyor. En çok da birine. Yeter... İsmi ile yaşadıklarını anlatıyordu aslında Yeter...
Nile var diğer yandan. Onun da hikayesi oldukça ilginç. İnsan sayısı kadar yaşam hikayesi var, parmak izi gibi her biri farklı.
Çocukları güzel sevmek gerekiyor. Çünkü yeterince sevilmemiş çocuk, yaşamı boyunca içindeki çocuğun mezar taşı ile yaşamak zorunda kalıyor. Çocuk tarafı hep eksik... Hep yarım... Üstüne üstlük bir de taşın ağırlığını yüklemiş içine, ilerlemeye çalışıyor.
·
49 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.