D.K.
Bazen susarsın bir deniz gibi. Ilık esen rüzgar seni dalgalar eşliğinde savurur uçsuz bucaksız sonsuzluğa. Sandalda teksin. Kendini yelkensiz bir saldalda esir edip, dalgaların hırçın yüzüne tutsak etmişsin. Sürükleniyorsun nereye gittiğini bilmeden. Sanki senin mücadelen küreksiz bu saldala emanet edilmiş. Razı gelmişsin herşeye. Sonra kara bulutlar kendini sana gösteriyor. Bulutların arasından çakan şimşeklerin sesine şahitlik ediyorsun. Korkuyorsun. Yağmur taneleri yüzünü okşarken sandaldan medet umuyorsun seni güvenli bir limana taşısın diye. Elin kolun bağlı seyrediyorsun çaresiz. Kayboluyorsun, her tarafın deniz ve sessizlik. Bir fırtına kopuyor. Kafan çok karışık. İçinde kopan fırtınada mı liman aramak istiyorsun yoksa bedenine temas eden fırtınada mı? Her iki fırtınada seni huzursuzluğa itiyor. Teslim olmak istemiyorsun. Ama gücünün son evresinde olduğunu iliklerine kadar hissettiğinide biliyorsun. Yağmurla yavaş yavaş dolan sandalı seyrediyorsun. Yine de tebessüm edip seni var edene yüzünü çeviriyorsun. Ne gelirse haktan gelir düşüncesi kalbinde yer ediyor. Korkun azalıyor. Batıyorsun ama korkmuyorsun. Çünkü iki avucunda biriken dualar sana doğru yolu gösteriyor. Taşıdığın bu emaneti sahibine layıkıyla verip ebedi dünyaya yolculuk ediyorsun. Ve kendini teslim ediyorsun. Gidiyorsun hakka....
·
115 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.