Damon Galgut un 2021 Booker Ödülü'nü kazanan kitabı "Vaat", çiftlikte yaşayan Güney Afrikalı beyaz bir ailenin ölüm, cenaze ve verilen vaatlerini anlatıyor. Rachel Swart, ölüm döşeğindeyken ailenin Siyah hizmetçisi Salome'ye bir söz verir. Bu söz aileyi, özellikle de çocuklarını bölecek: Altın çocuk Anton; güzelliği gücü olan Astrid; ve hayatı suçluluk duygusuyla şekillenen en küçük Amor. Genç nesil Anton ve Amor, ailenin temsil ettiği her şeyden nefret ediyor; özellikle de tüm hayatı boyunca onlar için çalışan Siyah kadına verilen başarısız sözden. Yıllar süren hizmetin ardından Salome'ye kendi evi ve kendi toprağı sözü verildi... ancak her nasılsa, her on yılda bir bu söz yerine getirilmiyor. Anlatıcının gözü kayıyor ve yanıp sönüyor: karakterler arasında akıcı bir şekilde hareket ediyor, rüyalarına doğru uçuyor. Ülke eski derin bölünmelerden yeni, sözde daha adil topluma doğru ilerledikçe, romanın başlığının arkasında birden fazla ailenin kaybolmuş vaadi beliriyor. Azalan bir ailenin bu hikayesinde keskin ve hassas duygusal gerçekleri ortaya çıkıyor.
Geçen onlarca yıl boyunca cenazelerle yeniden bir araya gelen, sayısı azalan Swart ailesi, tıpkı kendi ülkelerinin kendi başarısızlıklarıyla boğuşması gibi, karşılanmayan vaatlerin de peşini bırakmıyor. Bu yönden çok manidar olan bu kitap, her kriz anında verilen vaatler, gerçekleştirile(meye)n!!! vaatler ne kadar tanıdık geliyor insana, ülke vaatleri!!! insan vaatleri ki düşününce, kitap oyuzden ülke profili açısından da ele alındığında da etkisi çokça büyük oluyor, zira burda yine insanın insana vaadi söz konusu ülke de olsa birey de olsa temelinde yine insan yatar. Oyüzden "Vaat" kitabı tarihin amansız ilerleyişine karşı ortaya çıkan, bir Güney Afrika ve insanlık dramasıdır, iyi ki okudum, külliyat yazarımdır artık***
