Hep kuşlara özendik. Varlıklarının hiç ağırlığı yokmuş gibi süzülmesini, özgürlüğe ilikledik şiirle. Gökyüzü mavisi bile özgürlüğün ve umudun rengiyse, havada süzülen bir kuşa dalıp giden bakışlarımızın arka planını oluşturduğu içindi. İlkel zamanlarımızdan kalma bir içgüdü müdür bilinmez, somut ve hareketli olan tehdidin bizi uyarması yüzünden, durgun ama derin bir çok harika detayı arka plan dekoru haline getiriyoruz. Bu çizigromanda; hep orada duran ama fark edilmesi için güneşin batması gereken, rengiyle huzur ve umut veren bir arka plan dekorunun, ön planda tutulmuş tüm öznelere inat sahnede büyümesini okuyoruz. Bu çizgi romanı bir gazeteciye borçluyuz. Yazarın babasının hikayesini anlattığı uçma sanatı kitabı ile yakaladığı başarı sonrası yaptığı bir röportajda "Peki ya anneniz?" diye soran gazeteciye. Gazeteciye vereceği yüzeysel tüm yanıtlar vicdanını harekete geçirmiş, ilk kitabında arka planda, orada olması gerektiği imgesinden daha fazlasını hak eden annenin hikayesini yazmaya itmiş yazarımızı. Vicdan taşı yerinden oynamadıkça kadının adı yok. Kimsenin varlığı başka bir vicdanın keyfine bağlı olmamalıydı oysa. Lütfedilmiş merhametle motivasyon alan sosyal adalet kahramanları sayesinde; sinemada, televizyonda, edebiyatta azınlıklar yer buluyor olsa da, ben bu üstten uzanan el zihniyetinin dünyaya bir eşitlik katamayacağını düşündüğümü buradan tekrar belirtmek istiyorum. Böyle biraz mahçuplukla ortaya çıkmış olmasına rağmen yazarın hikaye anlatmayı bilmesi ve annesinin yüreğe dokunan hayat öyküsüyle, ortaya bana göre çok güzel bir eser çıkmış. Kırık kanatlı dediği annesinin, sol kolunun işlev kaybı olduğunu, annesi öldüğü gün fark ettiğini söyleyerek hikayesine başlayan yazar; hem kendi duyarsızlığını itiraf ederken, bizleri de sevdiklerimize karşı ne kadar dikkatli olduğumuzu sorgulatarak başlıyor hikayesine. Zor bir doğum sonucu dünyaya gelen "Petra" maalesef doğduğu gün annesini kaybediyor. Babası, annesini yeni kaybetmiş kızını, sen eşimi öldürdün diye öldürmeye kalkıyor; ama araya Petra'nın ablası giriyor. Bu arbede sırasında maalesef Petra'nın sol kolu ömür boyu kalacak bir hasar alıyor. Ve böyle başlıyor Kırık Kanat 'ın mücadele ile geçecek hayatı. İspanya'nın iç savaş yıllarında, insanlara anlatacak bir çok süper yiğitlik öyküsü çıkabilir. Okuduğumuz kurgulara ve seçim sonuçlarına bakarsak bizler de karizma liderlerin hikayelerine daha çok tav oluyoruz. Ama kırık kanat, tüm o rock yıldızları sahnede seyirciyi çoştururken, kuliste getir götür yapıp, hayatta kendine ufak bir yaşam alanı yaratıp, bütün imkansızlıklara rağmen sanki olumsuz hiçbir durum yokmuş gibi umutla kendine bir hayat çukuru kazan bir annenin hikayesini anlatıyor. Bahtı karalığa rağmen umutla, imkansızlığa rağmen fedakarlıkla büyüyerken bu hikaye; varlığı bir kusur gibi görünürse yaşamı tehdit altında olacakmış gibi hisseden, tüm kusurlarını en yakınlarına bile göstermeden, varlığını göze çarpmayacak kadar silikleştiren, hikayesi bir gazeteci tarafından hatırlatılmasa belki de hiç akla gelmeyecek bir çocuğun, büyüyüp anne oluşunu anlatıyor. Gizlenmek zorunda kalan bir kusurun güzellemesi değil, sevgiden ve yaşamdan hak ettiğimiz payı ruhumuzu ve kişiliğimizi bastırmadan veya bir şeye dönüştürmeden almamızın önemidir bu romandan çıkarılacak ana mesaj. Saklamak zorunda olduğumuz ve göstermek zorunda olduğumuz kendiliklerimizle şizofren ilişkiler ve şizofren toplumlar yarattıktan sonra neden sürekli bir iç çatışma var bu dünyada dememek için en azından, sevgimizi; kafamızda mükemmeleştirdiğimiz kurgulara sunmaya can atmak yerine, var olanın güzelliğine sunmalıyız.