Tatlı Perşembe'yi okumaya devam ediyorum. Kitapta, yalnızlığını unutmaya çalışan bir kahraman var. Kendisine yalnızlığını hatırlatan iç sesini bastırmak için sürekli çalışıyor ve bilimsel çalışmalarını artırıyor. O da merak ediyor, tam olarak kendisindeki değişimin ne olduğunu... Ancak her defasında, "yalnızsın," cümlesine bir cevap vermeden hayatını sürdürüyor. 🫣 Bu kitaptaki iç ses gibi, ben de her defasında bir yazılımcının X'teki profiline bakıyorum. Gözüme resmen bir program kodu ışınlanıyor. İç sesim, "bak, bence sana bir imada bulunup laf atıyor," cümlesini tekrarlıyor. Ben de kitabın kahramanı Doc gibi, o iç sesimi kitap okuyarak bastırıyorum. 🤐
·
2 plus 1
·
46 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
