Goriot Baba, Balzac’ın o meşhur betimlemeleriyle başlar. Paris’teki köhne bir pansiyonun tüm ayrıntılarını dibine kadar hissedersiniz. Kimilerine Balzac betimlemeleri yorucu gelse de beni ilginç bir şekilde diliyle kendine çeker. -spoiler- Kitap, Paris’te bir pansiyonda bir grup insanın sahici hikayelerini anlatır. Kim bilir, belki de bazı karakterlerin… Roman özellikle Goriot Baba denilen eski bir tüccarın tüm hayatını ve servetini çok sevdiği iki kızına adaması üzerine kuruludur. Sanırım her dönemde geçerli olmuş olan “hak edilenden fazla verilen değer sizi hayal kırıklığına uğratır” düşüncesini tekrardan bir yüzümüze vurur. Romanın en sevdiğim iki karakteri pansiyonerler Rastignac ve Vautrin’dir. Kendi adıma İkisi arasında geçen diyaloglar oldukça ilgi çekiciydi. Özellikle Rastignac’ın Delphine olan düşüncelerindeki değişimlerden ve bu konudaki gelgitlerinden etkilendiğimi söylemeliyim. Balzac, literatürde realist romancı olarak anılmakta ama buradaki ana hikâyedeki bir ayrıntı beni kendisine inandırmadı diyebilirim. Örneğin, babalarının kızlarına olan bu olağanüstü sevgisi ve bağlılığı bana biraz zorlama geldi. Dünyada kendini çocuklarına adamış çok baba olabilir ama kitaptaki seviye abartılıymış hissi uyandırdı. Nankörlük yapan çocukların ikisinin de kız olması, bu kızların birer gösteriş budalasına dönüşmesi, parayı böylesine sevmeleri, sanki Balzac’ın kadınların bu yönlerini bize göstermek için bu kitabı yazdığını bana düşündürmedi değil (Zaten Balzac’ın okuduğum bir iki kitabı da bana kadın cinsini çok sevmediğini düşündürür). Ancak şu da var ki; kitapta Goriot Baba’nın çocuklarında görülen bu tip yozlaşmaları sadece onlara indirgememek gerekir. Damatlarında da aynı tavırlar söz konusudur. Burada onun özellikle burjuva sınıfına ait olan düşüncelerini içeren toplumsal analizdeki gücünü de göz ardı etmemek gerekir. -spoiler-

Goriot BabaHonore de Balzac · Can Yayınları · 201714,8bin okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitap.Portre