İnsanlarla doğrudan doğruya temas, bende her zaman hoşnutsuzluk yaratmıştır. Onlara uzaktan büyük bir sevinçle yardım etmeye hazırdım; hepsini seviyordum, hepsine acıyordum; ama uzaktan. Onlara yaklaştığım zaman, uzun süre kendilerini kabul edemezdim, onlar da beni kabul edemezdi, ayrılırdık. Yalnızlığı, sessizliği, saatlerce ateşe ya da denize bakmayı ve başka hiçbir arkadaşlığa ihtiyacım olmamasını ihtirasa varacak derecede severim.
Sayfa 733Kitabı okudu
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.