Çocukken yolda bir şey yemezdik ki biri görür de canı çeker diye... Yiyeceğin üzerinde göz hakkı kalmasın diye... Şimdi daha yemek boğazımızdan geçmeden, mideye düşmeden internete düşüyor. Aç olanı var, tok olanı var, bekârı var, yalnızı var, mutlusu var, mutsuzu var... Var da var... Ne gerek var yediğimizi içtiğimizi, çoluğumuzu çocuğumuzu, eşimizi dostumuzu herkese sunmanın... Bize kalsınlar, özel olsunlar. Nazardan, hasetten fesattan, uzak olsunlar. Sosyal ağları hayır için kullanalım, şerre alet olmayalım. Aman da herkes görsün derken başımıza dert almayalım.
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.