Çaresizliği dibine kadar yaşadığım bir geceydi.Bir yıl geçti...Zaman yaraları saramadı.Her acı zamanla geçmedi.Bir yıl da geçse on yıl da geçse yaşadığım müddetçe o çaresizliği, mahvolmuşluğu unutabileceğimi sanmıyorum.Olay öncesi kendimi özledim,en çok da kafamı koyup uyuyabildiğim geceleri.Şimdi bir kere daha anladım.Yaşamayan,olayın içinde olmayan hiçbir şeyi anlayamazmış.