Bir de şu versiyonu var Bilge Karasu söylemiş
"Tanrım diyor Andronikos , biraz sonra suyu bulabilsem ya …
Sesi bir daha kulağına dek geliyor. Oysa sesli konuştuğunun farkında değildi.Buna dikkat etmeli.Konuşurken içinden mi konuştuğunu, sesli mi konuştuğunu, insan her zaman bilmeli…”
Ne güzel bir alıntıymış🌸 Kitabın henüz başlarındayım ama yorumunuzdaki gibi, Andronikos'un yaşadığı ruh hâline benzer bir karakteri okuyacağımı hissettim :) Bu kitapta ise sesten ziyade ışık kavramının yarattığı karmaşa hâkim gibi.
Kendimizi anlatmasakta , anlaşılsa sessizliğimizden..
Konuşunca tek harfi ziyan olmasa , acılarımızın ve de coşkunluklarımızın..
Heba olmaktan çook yorulduk
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.