Bir ses, bir nefes arar Kâşif. Ayrı düştüğü uzak ve mutlu ülkenin kokusunu taşıyan kutlu bir nefes… Israrla bekler. Bir ağaca asar dileğini. Ağacı, rüzgârı, göğü ve toprağı şahit tutarak âleme ilan eder bekleyişini. Ne arayışın ne de bekleyişin peşini bırakır. Ardına düşer bulduğu her işaretin, her izin. İzlerin işaret ettiği yere düşer. Düştüğü yer bir düşün ta kendisidir.
Yazarın okuduğum ikinci kitabıydı ilk kitabı ince hayatı çok beğenerek okumuştum ama bu kitap beni içine çekmedi okurken ilerletemedim bir türlü…
Ama şunu da belirtmeden edemeyeceğim yazarın çocuklarıyla olan iletişimini çok severek okuyorum..