Kitabı okurken sürekli Gazali'nin "alem, mümkün olan alemlerin en mükemmelidir" sözü yankılandı durdu. E insan da küçük alem-kainat olduğuna göre o zaman insanın yaşadığı hayatı, olası yaşamlarının en mükemmelidir. Ama tabi insan bunu hemen kabullenemiyor, keşke ilk etapta, o ilk toslama anında [Sabır, musibetin ilk anındadır- Hadis] görebilsek. Ama bazen belki bundan da kazanabiliriz. Yani artık ne yaşamışsak 'bir süre' ( kişiye göre değişecektir) direndikten sonra kabullenip o tecrübeden de hoşnut olmakla, tabi bu süreçte neyi yapmayı tercih ettiklerimizde önemli. Çünkü 'hoşnut olma' sonucuna gitmemiz için adım atmamız gerekiyor, tek bir şey olsa da onu yapmamız gerekiyor. Geçen sene öğrendiğim en önemli gerçek buydu (arkadaşımla beraber okuduğumuz kitaplardan) Yardımın gelmesi veya mucizenin gerçekkeşmesi için kişinin bireysel olarak adım atması gerekiyor, eyleme geçmesi gerekiyor. Belki de bu yüzden harekette bereket vardır denmiştir bilemiyorum. Ve belki de bu bizi ötelerde bir kaç bir iki adım veya basamak ileri götürebilir onu da bilemiyorum. Aslında her şey tek bir gerçeğe çıkıyor : 'Sonuçtan değil, süreçten mesulüz.' Kitap bende bunları uyandırdı. Ama salt kitabın kendisi için birine 'vay be bunu mutlaka okuyun' demem galiba.Belki çoksatanlar olmasına karşı bir önyargı geliştirmiş olabilirim, ya da sonunu tahmin ettiğim için olabilir veya üslubudur bilemiyorum. Ama sırf bana düşündürttükleri için sevebilirim :)

Gece Yarısı KütüphanesiMatt Haig · Domingo Yayınevi · 202157bin okunma

·

227 görüntüleme

Ayşe Tuğba Bulut

@aisetuba ·

4ay

Neden tam anlamıyla sevemediğimi buldum, üslubunu beğenmedim. 🤭

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Tuğba Bulut