He did not know the truth of me, yet he had perceived something true about me that no one else had ever noticed. And in spite of that—or perhaps because of it—he believed me good, believed me worth taking seriously, and his belief, for one vertigi-nous moment, made me want to be better than I was.
·
71 görüntüleme
Hakkımdaki gerçeği bilmiyordu ama benim hakkımda şimdiye kadar kimsenin fark etmediği bir gerçeği algılamıştı. Ve buna rağmen -ya da belki de bu yüzden- benim iyi olduğuma, ciddiye alınmaya değer olduğuma inandı ve onun inancı baş döndürücü bir an için bende olduğumdan daha iyi olma isteği uyandırdı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.