Projelerin ortak amacı: Dünya üstündeki hükümetlerin uzun vadeli finansal bağımlılıklarını ve dolayısıyla politik sadakatlerini garanti ederken, aynı zamanda müteahhit firmalar için büyük kârlar yaratmak ve krediyi alan ülkedeki bir avuç varlıklı, nüfuz sahibi aileyi mutlu kılmaktı. Verilen borç ne kadar büyük olursa o kadar iyiydi. Bir ülkenin omuzlarına binen borç yükünün o ülkenin en fakir vatandaşlarını onlarca yıl sağlık, eğitim ve diğer sosyal hizmetlerden yoksun bırakacağıysa dikkate bile alınmazdı.
·
1 plus 1
·47 views
Yaşadığımız yüzyıl büyük krizler ve fırsatlar zamanı olarak tanımlanıyor.
Yaşanan savaşlar şirketokrasinin kar hanesine yazılıyor. Dış yardım olarak verilen borçlar gelecek nesillerin birer rehine olmasını garantiliyor.
*
Şirketokrasiyi yaşatmak için Ortadoğu'ya ihtiyaç duyan sistem Afrika'ya sahip olmaya çalışıyor. Şirketokrasi 1970'lerdeki OPEC petrol ambargoları ve Güneydoğu Asya'daki askeri yenilgilerden sonra gözünü Afrika'daki kaynakları denetim altına almaya diker. Kongo, Nijerya, Raunda, Sudan, Liberya 53 Afrika ülkesinden 43'ü kronik açlık ve düşük gelir sıkıntısı çekiyor. Yeraltı kaynakları büyük vergi avantajı elde etmiş yabancı endüstriler tarafından sömürülüyor. Ekonomi zayıflarken yetersiz yönetimlerin sürekliliği desteklenerek halk şiddet, etnik sürtüşme, iç savaşa doğru yol alıyor.'
4.4.2008 okuduğum bir kitapti
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.