Herkese selamlar
Anton Çehov ' un kaleminden; " 
Altıncı Koğuş "
Yazar ile tanıştığım ve ondan okuduğum ilk eseri.
' Altıncı Koğuş ' uzun zamandır merak ettiğim bir eserdi. Kitaplığım da okunmayı bekliyordu.
Hani iki kitap arasında zihninizi yormayan, şöyle değişik ve çok sıkmayan ama sizi etkilemesini istediğiniz kısa soluklu bir kitap okumak istersiniz ama bulamazsınız ya, işte 'Altıncı Koğuş' tam öyle bir kitap.
Evet kitap oldukça ince ve çabuk bitiyor ama kitabın sizde bıraktığı etki gerçekten çok büyük ve etkileyici olacak.
68 sayfaya bunca anlam nasıl yüklenir ve nasıl böyle muhteşem ve etkileyici bir şekilde yazılabilir diye düşüneceksiniz.
Kısaca kitaba gelecek olursak; Dr. Andrey Yetimiç, kendisini kasaba da oldukça yalnız hisseden ve akıl hastanesinde doktorluk yapan biridir. Koca kasabada konuşacak, okumuş kendini geliştirmiş, birisi ile sohbet etme şerefine nail olamamıştır. Herkes çok sıradan ve sığ kişilerdir. Bir gün Dr. Andrey Yetimiç, akıl hastanesinde 6.koğuşta yatan bir hasta ile konuşur. Bu hasta, üniversite eğitimi almış, donanımlı bir kişi İvan Dmitriç dir.
İvan, doktora felsefik tartışmaları üzerine güzel söylemlerde bulunulmuştur. İvan Dmitriç, doktora çektiği acılardan bahsederken, doktor ona öğüt vermeye çalışmış, acı üzerine okuduğu kitaplardan, duyduğu fikirlerden bahsetmiştir.
Bu sohbetlerden etkilenen doktorun hayatı, düşünceleri değişir. Bu değişimler çevresindeki arkadaşları tarafından yadırganır ve doktor deli olarak atfedilir. Ve hikaye farklı bir noktaya doğru sürüklenir.
Unutmamalıyız ki!
Herkes bizimle aynı düşünce ve görüşte olmak zorunda değil. Bizimle aynı görüşte olmayan kişilere karşı tutumumuz da; hepimiz insanların seçimlerine, fikirlerine saygı göstereceğimiz şekilde değerlendirme kabiliyetine sahip olmalıyız.
Kitapla kalın...
Kitaptan Alıntılar;
* Oldukça fazla okur ve okuduğundan büyük keyif alırdı. Maaşının yarısını kitaba harcardı.
* Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkış olmayan bir tuzağın içindeymiş gibi hisseder.
Aslında insan iradesi dışında bir takım tesadüfler tarafından yokluktan var olmuştur.
* Öyle anlar olur ki yaşıma tutkusu beni sarıp sarmalar. Doya doya delicesine yaşamak istiyorum ben!!
* İnsanın huzuru ve memnuniyeti dışarıda değil, içindedir.
* Yalnız kalmadan hakiki mutluluğu bulmak mümkün değil!!
* Eğer ölüm herkes için olan ve meşru bir sondan ibaretse insanların ölmelerine engel olmak niye?
* Her türlü zorbalığın toplum tarafından makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı, beraat kararı gibi her türlü merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve intikam duyguları uyandırdığı bir dünyada adaleti düşünmek gülünç değil midir?
* Dergilerin ve kitapların içine gömüldüğü zaman bunları okumaktan ziyade çiğnemeden yuttuğunu görmek mümkündü.
Okumak onun hastalıklı alışkanlıklarından biri kabul edilmelidir. Eline geçen her şeyi aynı açgözlülükle saldırır okurdu.
* Yüksek ideallerden yoksun olan toplum zorbalıkla, kaba bir sefahatle ve ikiyüzlülükle çeşitlendirilmiş cansız, anlamsız bir yaşam sürdürmektedir.
Namussuzlar kıt kanaat geçinirken, namussuzların karnı tok sırtı pektir.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.