Halil Cibran okurken en çok dikkat ettiğim şu oldu: Az söz, çok duygu.. Az cümle, çok anlatım. Lübnanlı şairin tüm kitaplarında bu var: duygu yükü. Okudukça hikayelerin içinde o duyguyu yaşarken buluyorsun kendini. Özellikle 'Fırtına' hikayesinde İyi ve Kötü kavramlarını epeyce sorgulamana vesile oluyor. Her kitabı gibi bu da güzel ve rahat okunuyor. Farklı bir yazar ve farkını hep gösteriyor.
