Bugün okula gitmedim. Parka gittim. Aslında okula gidecektim sonra olaylar değişti. Her şey gece geç uyumakla başladı. Sabah 07.30 da alarmla kalktım. Kapattım 1. Ders uyuyayım 2. Derste giderim okula diye düşündüm. Alarm kurup yattım. Alarma uyandım kapatıp tekrar alarm kurup yattım. Böyle birkaç kere yaptım. Annem Haticeyi (kardeşim) bırakmaya gidince çıkıcaktım ama otobüse baktım az vardı gelmesine bir sonrakine bineyim 3. Derse gideyim diye düşündüm. Ama yarım gün yok yazılcam öğleden sonra gideyim yarım gün yazılmanın hakkını vereyim dedim. Sonra annem eve gelince uyudu böyle bir kalkıyordu. Bende hemen çıktım. Otobüse yarım saat falan vardı. Otobüs durağına yürüdüm. Sonra düşündüm. Şimdi gidersem çok dikkat çekiceğim. Hava da bugün çok güzelmiş. Ben bugün okula gitmeyeyim dedim. Parka yürüdüm. Öyle işte... Kendimi düşündüm üniversiteyi nasıl kazanacağım? diye. Ben daha okuldaki edebiyat dersinde sıkılıyorum. Üniversitede edebiyat bölümünde çok sıkılmaz mıyım? Başka bir bölüm mü seçmeliyim ki? Ama ya üniversitedeki edebiyat bizdekinden daha güzelse... diye düşündüm. Ee o kadar saat parkta naptın derseniz, biraz uyudum sonra kitap okudum, bide bu yazıyı yazdım. Başka bir şey yapmadım. Yalnız kitap güzelmiş sarıyor. O yüzden sıkılmadım. Teşekkürler efendim. Şuanda 11. Sınıf olup öğrenci olmaktan usanmış olan Nermin Betül Atar maceralarının sonuna geldik. Hayat dolu günler dileriz. Ne demek bu şimdi? Siz ne anladıysanız o demektir efendim. Yazar yazısını yazar, okuyucu ne anladıysa onda anlam bulur.
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.