Gönderi

Akademide çoğu kişinin günlerinin böyle geçtiğini gözlemliyorum
Yapraklar sararıp döküldüğünde, işimin de sonlarına yaklaşmıştım ve geçen her gün,başarımı daha net bir şekilde sergiliyordu. Ancak kaygılarım coşkumu bastırıyordu ve ben en sevdiği işle uğraşan bir sanatçıdan çok, madenlerde çalışmaya mahkûm bir köleye ya da sağlıksız başka bir ticaretle uğraşan birine benziyordum. Geceleri üstüme ağır bir humma çöküyor, tedirginliğimi iyice artırıyordu. Yaprak düşse ürküyor, bir suç işlemişim gibi akranlarımdan köşe bucak kaçıyordum.Kimi zaman da perişan halimin farkına varıp korkuya kapılıyordum. Beni ayakta tutan tek şey, idealimin verdiği enerjiydi. Zorlu çalışmalarım yakında sona erecekti ve vücudumu hareket ettirmek ya da keyifli vakit geçirmek başlamakta olan hastalığımı iyileştirecekti. Yaratma işim bittiğinde kendime, bunların ikisini de yapacağıma söz verdim.
··
129 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.