Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

… Kişi kendi kendisiyle baş başa kalabildiğinde kendini olumlu bir noktada bulamayınca, içinin gittikçe boşalmakta, benliğinin gittikçe bir şeyler yitirmekte olduğunu ayırt ediyor. En azından, bir yoğunluk azalmasıdır bu. Yoğunluğunu yitiren birkaç damla cıva düşünün, civalığı kalır mı onun? İnsanın özü de böyledir. Pisliklere bulaştıkça aşınır, azalır, sonunda yok olur. Ve bu durumdan kurtulmak için sığınılacak, sarınılacak tek şey sevgidir bence. Sevginin kapısını her zaman açık bulabiliyorsunuz. Hele de insan sevgisinin. Öteki çoğu kapılar gibi sırtı dönük durmuyor kişiye. Ve o kapıdan girince içeriye, göz alabildiğine derin bir ırmakla, sonsuzluğa uzanan bir aydınlıkla karşılaşıyorsunuz. Gözleriniz kamaşıyor. Ne demişti Sait Faik “Bir insanı sevmekle başlar her şey” daha da genişletebiliriz: Her şeyi sevmekle başlar, en başta da insan olmak..
Burhan Günel
Burhan Günel
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.