Gönderi
Fiziğin alımlı olması ve ilgi çekiciliğiyle gönüllerin dikkatini üzerine çeken Güz Yaşları aslında Göz Yaşları olsa daha iyi olurdu diye düşünüyorum. Her ne kadar kitabın içinden bir öykünün adını kendine isim kullanmışsa da her bir öykü, yürekleri göz yaşlarıyla sulandıran bir eser olmuş. Kimi öyküler bu kadar etkileyici olmaz, gönülleri feth etmezler.
Hayatın baş karakterleri olan insanlar bu dünyada çile çekmeleri, acılar yaşamaları, dramatik hayatlar yaşamaları hep konu olmuştur kitapların sayfalarına. Bu güzel kitapta Sorumsuzluklar, güvensizlikler, şiddetler, haksızlıklar kol kola gezmektedir. Her öykü yürek buktu desem yeridir. Suna'nın tek isteği yaşıtlarıyla oyun oynamak, kuzenlerin ise okul okumaktı. Bir sağlıkçı olarak Acil Çıkmazı'nda yaşanılan dram beni çok üzdü. Şöyle bir söz var bir baba on evlada bakar ama bir evlat bir babaya bakmaz. Böyle bir dramla başbaşa kalmam yazık dedirti diyebilirim. Şiddete maruz kalan kadın ne kadar maske yapsa da gerçekleri saklayamaz. Hak aramak her kadının hakkı. İnsanlığı öldürüp çöpe atmak ne kadar üzücü bir şey. Kitapların yasak olması ilmin yok olması değil midir? Çatışmalar olduğu yerde aşkın doğuşu nasıl olur? İnsanlığa dokunan her öykü betimlemeleriyle olayları canlandırdı.
Yazarın kalemi, sami ve içtenliği ile hayatın duygu yüklü ömrünü biçti. Öyküler sımsıcak bir hava estiriyor okuyucunun yüreğine. Okumak insanları tanımaktır. Yeni hayatlara kapı açmaktır. Her kitap bir dünya ise Güz Yaşları'ndaki her bir öykü bir dünyadır.
·
21 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.