“Keşke…” diye fısıldadım, “Keşke her şey bu kadar kolay olsaydı…”
“Sen bana sarılmak istemiyor musun?” Sesi o kadar üzgündü ki hüngür hüngür ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
“İstiyorum,” dedim cesur bir sesle, “Seni öpmek de istiyorum… Seninle uyumak, seninle konuşmak, seninle film izlemek, seninle kahve içmek, seninle yemek yapmak, seninle boş boş oturmak, seninle hayal kurmak istiyorum. Ama…”
“Ama?” diye sordu bitkin bir sesle.
“Bir anda boynuna atlamak bir buçuk yıldır acı çeken ruhuma saygısızlık olur. Anlıyor musun beni?”
“Anlıyorum…”
Sayfa 225Kitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.