bugün akşam bulunduğum yerdeki bi' apartmanda oturan aileden annesi ve 5-6 yaşlarındaki kızı apartman giriş kapısı önüne geldiklerinde, küçük kız annesine; ''anne sen eve git ben burada iftara* kadar durayım, oynayayım.'' dedi.
annesi de çocuğuna; ''olmaz. bak, biraz sonra baba gelecek. gel, ben ona salata yaparken sen de yanımda dur mutfakta.'' cevabını verdi.
bu cevaba kız çocuğu; ''ama ben senin yanına mutfağa gelince sen benimle oynamıyorsun ki.. hem babam yine nereye gitti?'' şeklinde cevap verdi.
anne de çocuğuna; ''işim varken seninle nasıl oynayayım? baban bizim için para kazanmaya gitti.'' dedi.
kız çocuğu; ''geçen de böyle demiştin. bizim için para çok mu önemli?'' dedi.
annesi de kız çocuğuna; ''önemli tabii.. bak üzerindeki o sevdiğin pembe montu babanın bizim için kazandığı para ile aldık sana.'' dedi.
kız çocuğu da annesine; ''ama benim zaten montum vardı ki.. bunu siz bana benim montum varken aldınız.. babam bunun için para kazanacaksa gerek yok bize para kazanmaya gitmesin..'' dedi..
sonra annesi bu kız çocuğunu elinden tuttu, ağır açılan apartman kapısını anahtar ile açtı, omuz darbesi ile itip kendisini ve kızını apartman kapısından içeri sokup dairesine gitmek için merdivene/asansöre doğru yöneldi..
yani? yani, çocukla çocuk olalım. çocuğa içinde bulunduğu yaşını yaşaması konusunda yardımcı olalım. çocuğun aklını bulandırmayalım, çocuğun bizim aklımızı bulandırmasına (belki de berraklaştırmasına) izin verelim..
liste uzar gider..
*iftara: ya kız çocuğuna akşam ezanını iftar diye öğrettiler ya da kız çocuğu bu zamanı böyle öğrendi. veya kız çocuğunun ailesinde bu sıralar herhangi bir sebepten oruç tutan birisi olduğu için kız çocuğu bu iftar kelimesini ve içeriğini öğrendi.. ya da başka bir sebep.. bilemedim..
·
157 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.