İvan Dmitriç; Çok okuyan , çocukluktan beri hayatında mücadele de bulunmuş, biraz paranoyak toplum içinde deli diye kabul görmüş (Oysa o toplumun delirdiğinin farkında) , kibar, yardımsever, dürüst , iyi eğitimli ve kültürlü bir orta sınıf üyesi bir akıl hastası. Andrey Yefimıç; Rutin günlük hayatından bıkmış lakin buna devam eden, her şeyin insanın içinde hallolması gerektiğini düşünen, hayatında çok fazla acı çekmemenin acısını çeken, kültür sahibi, eğitimli , kasabanın sevilen doktoru. Kitabı okuyanlar bilir . İnsanlar ikiye ayrılır. Bir takımı İvan'ın felsefesine sahip olanlar, diğer takım ise Andrey'in felsefesi . Kitapta ise bu iki dostumuzun 6. koğuşta doktorun ziyareti üzerine bir karşılaşmasıyla değişen bir hayattan bahsediyor. Andrey kasabada kendisi gibi düşünen birini bulamamaktan şikayetçiyken karşısına İvan çıkar. Asıl fırtına buradadır esasen. İki farklı zihin yapısı , iki farklı hayat ve sadece 68 sayfalık bir kitap size neler öğretir? Neleri ezber dışına çıkarmanız gerekir? Mutluluk da acı da sadece içerde midir? Başarı etkeninde çevre çok vasıfsız kalır? İnsan yaşadıkları olmadan da insan olur muydu? İçerde yaşamayı öğrenme sebebi de dışarısı değil miydi? Acı , ölümsüzlükten daha mı değerliydi? Ölümsüzlük insan icadı mıydı? Tanrı bir zorunluluk mu? Tanrı olmasaydı da yaratır mıydı insan? Benim gibi sizi düşündüren eserleri çok seviyorsanız şans verin derim. Sesli kitap olarak dinlerseniz de olur. Benim kitap okurken yaptığım bir şey var. Bu kitapta tavsiyem budur. İki farklı insan tipi alın karşınıza. Ve kitapta altını çizdiğiniz cümleler hakkındaki fikirlerini sorun onlara. O zaman bir 64 sayfalık daha öykü çıkıyor. İlk kez bir kitapta ne yazacağımı ne kadar yazmam gerektiğini çözemedim . Ama bu tek kelimelik bir inceleme olsaydı mutlaka o da "Okuyun" olurdu. Bir alıntıyla veda edelim. "Maddenin dönüşümü... Ölümsüzlüğün karşısında bu ucuz bahaneyle teselli olmak ne büyük korkaklık! Bilincin dışında doğa da meydana gelen bu süreçler, insanın aptallığından daha aşağıdadır, çünkü aptallıkta bile bir bilinç ve irade mevcuttur; süreçlerde ise buna eş değer bir şey yoktur. Yalnız ölüm karşısında saygıdan çok korku duyan bir korkak, bedeninin zamanla bir otun, taşın ya da kurbağanın içinde yaşayacak olmasıyla teselli olabilir. Maddenin dönüşümünde kendi ölümsüzlüğünü görmek, kırılan ve artık faydasız olan değerli bir kemanın kutusuna parlak bir gelecek öngörmek kadar gariptir. "

Altıncı KoğuşAnton Çehov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202269,8bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Heathcliff