Ne okudum ben. Enfes bir kitaptı. Sarstı. Ferit Edgü'yü bu kitabı ile tanıdım. Diğer kitapları için merakım arttı diyebilirim.
Mükemmel bir kitaptı. Yalın bir anlatım var. Olan durumun gerçekliğini nakış gibi işlemiş. Gördüğü insan manzarasını uzatıyor size, alın diyor bakın, ben burdayım bunları gördüm yaşadım, hissettim. Ya siz? O hisler, çaresizlik, yalnızlık ve hatta soğuk bile hissettirildi.
Öğretmen olmak, imkanın içindeyken midir, veya imkansızlığın içindeyken mi kıymetlidir? Her türlü ulaşım, sağlık, konut, insan bunlar varken ve tabiki aynı dili konuşup anlaşılıyorsanız bir nimettir değil mi? Yoksa? Dil öğrenmek, yazarın deyimiyle kadınsız kalmak, üşümek, yabancısı olmak zorunda bırakıldığı yaşama.. zordur, bazen o zorluklar öğretir insan olduğumuzu ve hatta öğretmen olduğumuzu.
Yazarı araştırmadan okudum. Yazarı ilk kez okuyorum. Riske girdim, bu kitabın özellikle sansür yemesi ve filminin uyarlanması cezbetti sadece. Bir kaç dile çevrilmesi ile birlikte güzel eleştiriler de almış bunun için okunmaya değerdi.
Şiirsel bir anlatım hakim. Kaptırdım okurken. Hatta son zamanlarda okuduğum ve sürükleyen akıp giden ilk roman sensin.
Gerçek bir Anadolu hikayesi. Tüm övgüler yerinde belki eksik. Okumalısınız..
