Veciz sözler tam da kitabın son cümlesi gibi “hem neşeli, hem de kederli”
Kitabın sonuna gelmeden, okurken hissetmiştim ve düşünmüştüm bu duygular üzerine. İçe dönük bir insanın, performans kaygısıyla kendini sergileyen insanları seyrederken aklından geçeni okuduğum bir cümlede mesela. Çok özgüvensiz ve kendine çok acıyan Sulhi’nin bir sürgün
