Oblomov. Derin bir üzüntüyle kitabı bitirdim. 37 günde okuduğum bu kitabı parçalara bölmek istiyorum. Kitabın ilk ikiyüz sayfası sabırla okuduğum sayfalar oldu. Beş sayfa okuyup bıraktım on sayfa okuyup bıraktım. Bu kısımlar kitabın bütünü için temel oluşturuyormuş. Ilerledikçe anladım o bölümlerde Oblomov ve çevresini kafamda resimleyebildim. Upuzun bir rüyası vardı. Güzeldi. Ailesi ile dostu Ştoltz ile nasıl tanıştığı sonrasında tanıştığı bayanla yaşadıkları... Akıp gitti. Oblomov'u seviyoruz. Dostu onu tarif ediyor. Oblomov iyi bir insan. #232997837 Yeşilçam klasiği bir cümlemiz vardır. 'Daha iyilerine layıksın.' derler. Oblomov'un cesurca verdiği bu karardan sonra olaylar farklılaşıyor. Hayatına yeni insanlar dahil oluyor, günler geçiyor ama kendi hâlâ istediği düzende yaşıyor. Maalesef üzerindeki ölü deriyi atamadan... Böyle iyi insanlar hep iyi ınsanlarla karşılaşırlar. Onun çok iyi bir dostu oldu. Bir de istediği o uyuşmuş bedeninde huzuru bulduğu bir eşi. Onlar Oblomov' u sevdiler. Koşulsuz sevdiler. Kitabın sonlarına doğru Olga ile Şlotz'un hayat üzerine konuşmaları çok gerçekçiydi. Tekrar dönüp okuyacağım bölümler. Rusya'da hayat nasıl yaşanıyormuş? Cevap bulabileceğiniz bir kitap. Puşkin ile ilgili bir cümle okudum ki Puşkin okumaya teşvik etti. Olaylar bazen çok sıradan gibi gelir. Yaşamak, günü geçirmek, zamanı tüketmek. Ne acı yaşama amacı olmayanlara. Burda anlattığım tabi ki Oblomov değil. Onun bir amacı var. Ama onu dolandıran hilekar insanların bir amacı yok. Son ikiyüz sayfada birçok olay olup bitiverdi. Kitabı okumaya başlamadan önce tembellik sandığım Oblomovluk'un bir yaşam tarzı ya da bir hayat felsefesi olduğunu Oblomov kendisi anlatıyor. Kesinlikle okuyun, okuyun, okuyun.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,6bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Nur Çelik