Derler ki, insanın yazgısı doğmadan düşermiş toprağına. Ve melekler nerede bir avuç toprak alıp ruhu o toprakla bezerse, kişi ölüm vakti geldiğinde o toprağın üzerinde can verirmiş. Çoğrafya kaderse kaderin kalemi, mürekkebini o toprakta önce kana, sonra cana bularmış.