mehmet rauf’la tanisabildim ve kutuphaneme ekleyebildim sonunda. gunumuz turkcesiyle bile gunumuz turkcesinden oldukca uzak olan cevirisi ve diline asik olmamak mumkun degil. yogun olmakla beraber fikrimce kimse guzelligini de inkar edemez. belki bazi insanlari bogabilir yogunluguyla fakat ben diger cizgide, bu yogunlugun hosuma gittigi taraftayim. gelelim pervin hanim’a. kendisi 19 yasinda oldukca coskulu ve “muskulpesent” bir hanimefendi, daima gercek, masum aska inanan fakat buna ragmen aramayan bir genc kiz. ve biz yazdigi gunlukte onu tanirken ayni zamanda kitabin yazildigi donemin cok buyuk izlerini ve yazarin ustunu kapatmadan bircok seye dair olan dusuncelerini apacik goruyor ve okuyoruz. hatta cok sasirdigimi da soylemeden edemeyecegim cunku kitapla aramda 100 yil degil de birkac sene varmis gibi hissettim. insanimiz degismemis, biz degismemiz fakat yazarimiz degistirmemiz gereken sistemi bir genc kizin masumane dusunceleri uzerinden vurgulayarak anlatmakla bitiremedi. bu noktada cok uzuldum fakat cok etkilendim. kitabin her noktasindan etkilendim desem abartiya kacmis olmam sanirim. cunku yazarin psikoloji ve insanlarin uzerinde yaptigi gozlemler cok derin ve cok keskin. insan duygularina karsi bir hassasiyeti, vurgulanmasi gereken en buyuk sey oldugunu dusundugu sonucuna vardim kendi kendime. ilk defa bir erkek yazarin yazmis oldugu kadin karakteri bu kadar cok sevdim. yazarin elestirmis oldugu seylerde en cok kadin-erkek esitsizligi uzerine yaptigi yorumlar beni hayli sasirtti ve baya mutlu etti. gercekten bir genc kiz uzerinden pek cok sey anlatti ve yalnizca olayi bir genc kizin masum aski olarak gormek kitaba saygisizlik olacakti. oyle gorecek olursaniz bile eminim kitaptan zevk alirsiniz, o ayri. cunku pervin hanim’in dusuncelerini okumak cok guzeldi, gercekten. kaliteliydi ve bir solukta okuyacagim kitabi 3 gune yigabildim en fazla. bitsin istememistim ve hala yarim kaldigina inaniyorum. belki devam etmesini cok istedigimdendir cunku bittigi yer gercekten iyiyse bile keske karakterin devamini gorebilseydik boyle cok firari oldu ve aceleye gelmis gibi hissettirdi. bunun disinda kenara koseye not aldigim cok alinti oldu. buraya da birakmasam yazik olur. “ bilmiyorlar, dusunmuyorlar ki kader bizim kendi hareketlerimizin sonucuna kendimizin verdigi bir isimdir. butun cektiklerimizin yalniz kendi sersemligimizin sonucu oldugunu bilmek istemeyerek kendimizi sorumluluktan kurtarmak icin uydurulmus bir sozdur. iste boyle kadere bagladigimiz bu sefalet icinde acizlik ve istirapla surunuyorken buna nazaran onemsiz, gorunurdeki sefaletlere karsi duygusuz kalamayan butun millet, samimi hayatini harap eden bir yaraya karsi tevekkul ve ihtiyat icinde sukût ediyor.” “evet, dusunmuyorlar ki ben yakisikli, parlak erkek degil, yalniz beni anlayacak, hassas, ince bir kalp sahibi bir erkek istiyorum; bilmiyorlar ki benim aradigim, istedigim servet ve güzellik değil, yalniz, yalniz ruhtur.” 2024/15.kitap

Genç Kız KalbiMehmet Rauf · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20197,2bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

fatma