İki arkadaş Jean ve Berenger bir pazar sabahı buluşurlar. Jean temiz pak düzenli biri iken Berenger boş vermiş akşamdan kalma berduş bir haldedir konuşurken hızla gelip kaybolan bir gergedan sahneden geçer. Tiyatro eseri böyle başlıyor.
Olaylara seyirci kalmak, olayları umursamamak, önemsememek, doğal ortamında kopamayan insan bencilliği, toplumun geneline uymayınca kendini sorgulama gibi bir çok atıf var eserde.
Her bir cümle günlük yaşam içinde karşılaştığımız bir çok olguya denk geliyor. Bu yüzden her birinin altında başka anlamlar arıyorum okurken. Yaşamın içinde karşılaştığımız tüm sorunlara dokunuyor. Bunu irdelemek okuyucuya ya da izleyiciye kalıyor.
Düşünmeden, sorgulamadan devam edilirse bir absürt komedi. Her kelimeyi sorgularsan içinden çıkamayacağın metaforlarla dolu bir okuma. Çok tiyatro eseri okumadığım için objektif bir yorum yapmakta zorlanıyorum. Genel olarak akıcı olmakla birlikte düşünmeye zorlayan bir eser. Tabi ki düşünmek isteyene.