Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Bugüne kadar hayattan kopardıklarımla beslendim Ki lezzet algım kökünden değişti Sonra kimsenin canına kast etmemeye karar verdiğimde İçim içimi yemeye başlamıştı Şehvetin ve paranın peşinde koşanlara acıyarak baktım Ama onlar bana hiç acımadılar Yazdıklarımı yüksek bir uçurumdan aşağıya bıraktım Birilerinin kafasına düşüpte canı yansın diye Yalan değil tüm bunlara inandım Tıpkı gerçekten sevildiğime ve her gidenin tekrar yuvasına döneceğine inandığım gibi Beyni uyuşturan maddeler beni cezbetmedi Mutluluk ve keyiften tiksindim Herkesin kovaladığı o lanet duyguları Ben kapı dışarı ediyorum Artık hayattan koparmak istediğim hiçbir şey yok Ben ondan aldıkça borçlandım o sürekli kendini tamamladı Gidenlerin yeri her zaman doldu dünyada Artık senin başka dertlerin var Ben tek derdim olan seninle avunuyorum Uzun zamandır ne baş ağrısı çektim ne de midemde spazmlar Unutmak en acımasız hastalıktı Onun virüsünü kendime bulaştırdım Ve çoğu şeye panzehir oldu Ama ona da bağışıklık kazandım Bünyem ve zihnim her şeye rağmen direniyor Hala o uyduruk umudun peşindeler Belki her şey güzel olabilir buna inanırsan olur diyorlar Güzelliğe ve sevgiye olan inancımı kaybettim Binlerce yıl önce kaba maymunlardan türemiş bir canlıya varolmuş ve olacak en güzel şey dedim Saçma rüyalarım hayatımı kontrol etmeye başladı Bunları bir itiraf niyetiyle yazmıyorum Artık tükendim, insanlığa verebileceğim hiçbir şey kalmadı Sadece kendimle başbaşayım belki milyonlarca yıldır Sen aramızdan çekileli bir ay kadar oldu ...
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.