Kayra Güngör
@k_kayragungor
null
Hierapolis
null
21 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bugüne kadar hayattan kopardıklarımla beslendim
Ki lezzet algım kökünden değişti
Sonra kimsenin canına kast etmemeye karar verdiğimde
İçim içimi yemeye başlamıştı
Şehvetin ve paranın peşinde koşanlara acıyarak baktım
Ama onlar bana hiç acımadılar
Yazdıklarımı yüksek bir uçurumdan aşağıya bıraktım
Birilerinin kafasına düşüpte canı yansın diye
Yalan
Yalnızlık
Hayatın en sadık düşmanı olarak
Dünyaya ve evrene hayat veren birine yenildim
Zaman zaman şirke bulaşan sözlerim
Eminim büyük bir pişmanlığın ve utancın sebebi olacak
Unutacağım hiçbir şey kalmadı
Belki hiç yaşamadım bile
Kimseyi yokluğumla terbiye edecek vaziyette değilim
Şiirden ve sözden çok şey bekledim
Dilim küfre alışkındı
İlk defa anlamlı ve tesirli sözleri bir araya getiriyordum ki
Hepsini tekrar tekrar yutmak zorunda kaldım
Yazdıklarım farklı bir şeye evrildi
Bu hastalığımın son evresi olmalı
Artık kendimden başka tanıdığım kimsem yok
"Kendini bil" demişlerdi ya
İşte o sakat yapıdan haberdar olunca
Gözlerin başka hiçbir şeyi kesmemeye başlıyor
Hala yapmak istediğim şeyler var
Kolumu kaldırabilirsem yerinden
İnsanlığın yüzüne bir tokat daha indirmek istiyorum
Bir insana hasretken bütün tarihin acıları üstüme sindi
Ben o kokuyu, onun kokusuyla karıştırmışım
Hafızam keskinleştikçe zihnimin içinde bir yerlerde önüne geleni doğruyor
Sıra ona gelecek diye korkmadan edemiyorum
...
Şiirin anlamını hiç bilmeyen bir adam tanıdım
Ona hiçbir şey yapmadan oturduğu söylenmişti
Tebessüm etti
"Umud ettim daha ne yapabilirim"
Giydiği insan derisini yırtmaya gayret etti ömrü boyunca
Şiir okumayan bir kadın sevdi
Bol bol yazdı ağladı
Sonunda başardı sanırım
Artık esamesi okunmuyor
Ölümü ne bir selaya ihtiyaç duydu
Ne de yükseldi semaya
Her zamanki gibi yatağına uzanmış
Bu sefer kendi ölümüne ağlıyor.
Okur Takip Önerileri
Bir gün ölüm bile utanınca kabristanların teşneliğinden
Ve insanlara uğramaz olunca
Soluduğumuz hava ciğerlerimize tecavüz edince
Geleceğimiz için endişelenmeye başlayabiliriz
Dudaklarından dökülen küller arıtır belki
Hor kullandığım ruhumu
Ve mezbahalarda üretilen,
Zulüm, bir kargı gibi bağrıma saplanır
Batı denizlerinden memleketimize uğramış
Seyreltilmiş bir "kültür" kalıntısı
Salyalanmış beyinlere bağlanmış kablolar
Aklımın bir köşesinde köpekleriyle Pavlov
Ben, bütün bunların ötesinde
Burnumun dibindeki seni bulmak için
Dünyayı arşınlamaya hazırım
Tutmasa da dizlerim
Ve plansız, pusulasız düşsem yollara
Ateşi bile kullanma kılavuzu olmadan yakamasam da
Nasip diyip seni düşünürüm.
Kara balçıkla kirletilen dünyanın
Bal akan ırmaklarla süslenmiş diyarlardan
Ödünç aldığı nuruydun sen
Ben ne bilirdim
Ne duyardım
Ne görürdüm
Ama sensiz geçen her anım yeniden ölürdüm
Bir defa sevmek bin defa ölmek demekmiş
Kendimden bahsetmemekte kararlıyım
İnatla soruyorlar Allahım
Yazının ölümünü belki de hiç var olmadığını
Biliyorum
Tam bitti derken araya reklam giriyor
İnatla sonunu görmek istiyorum
Sancılarla boğuşurken ben
Elimi uzattıklarım artık beni güldürüyor
Zoraki konuşuyorum zoraki yaşıyorum
Ama böyle gitmemeli diyorum her seferinde
Beni ben yapan kendime verdiğim emekmiş
Belki de herkesin hayatta vardığı tek sonuç
Tek başarıları
Bana da gözüküyor yavaş yavaş
Tutunduğum dallar birer birer kırıldı
Bende uçmayı öğrendim.