Yalnızlık... İnsanı, kendi kendisiyle baş başa bırakan, korkunç tatlılık... Yalnızlık sessizliğinde duyulan tek ses, göğüs kafesindeki kalp atışları... Yalnızlığı aramak, bu kalp atışını dinleyip, onları terbiye etmek, onları anlamaya çalışmaktır. Deruni olan o sesler, taşa, demire kulluk etmemeyi öğretir insana. Taşa, demire kulluk eden de zaten duymaz o sesleri, o inleyişleri... Duymasını bilenler için, hürriyet terennüm eder o atışlar, o inleyişler...
Sayfa 30Kitabı okudu
·
167 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.