Thoreau’nun da söylediği gibi, “Özellikle kimselerin uğramadığı sabah saatlerinde evde bana eşlik edem pek çok arkadaşım olur” (ağaçlar, güneş, çakıl taşları…). Aslında bizi yalnızlığa sürükleyen çoğunlukla başkasıyla karşılaşmaktır. Sohbet kendinden ve farklılıklarından bahsetmeye götürür kişiyi. Ve bu başkası bizi, tarihimiz ve kimliğimiz içindeki, bencil ve yalanlar söyleyen özümüze taşır yavaş yavaş. Sanki hep öyleymişiz gibi…
Sayfa 54Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.