Tuba KAHRAMAN: Bazen de kalbin değil, güvenin kırılınca gidersin... Ne kötü şeydir insanın birine olan güvenini kaybetmesi... Bazı zamanlar olur göğsünde uyuduğun aklına gelir... Kendini ona emanet ederken gözünün arkada kalmaması gelir aklına. Biliyor musun en çok da başını yastığa koyduğun an düşünürsün bunları. Çünkü en çok o yastıkta yaşlanmayı dilemişsindir onunla. O yastıkta hayal kurmuşsundur, uyumuşsundur ya da en çok o yastıkta ağlamışsındır... İnsan kırılmaz mı hiç? Kırılmak hafif kalır bazı şeylerin karşılığında. Öyle çok parçalanmışsındır ki bir daha bir araya gelmez hislerin kolay kolay. Toparlayamazsın... Dedim ya, bazıları öyle bir öldürür ki onca zamanda oluşturduğun güveni; ışığını değil, güneşini kaybedersin...

Bazen de kalbin değil, güvenin kırılınca gidersin... Ne kötü şeydir insanın birine olan güvenini kaybetmesi... Bazı zamanlar olur göğsünde uyuduğun aklına gelir... Kendini ona emanet ederken gözünün arkada kalmaması gelir aklına. Biliyor musun en çok da başını yastığa koyduğun an düşünürsün bunları. Çünkü en çok o yastıkta yaşlanmayı dilemişsindir onunla. O yastıkta hayal kurmuşsundur, uyumuşsundur ya da en çok o yastıkta ağlamışsındır... İnsan kırılmaz mı hiç? Kırılmak hafif kalır bazı şeylerin karşılığında. Öyle çok parçalanmışsındır ki bir daha bir araya gelmez hislerin kolay kolay. Toparlayamazsın... Dedim ya, bazıları öyle bir öldürür ki onca zamanda oluşturduğun güveni; ışığını değil, güneşini kaybedersin...

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuba KAHRAMAN