Bu cümleye nasıl devam ederdiniz ?
Seninle tartışamıyoruz bile biz.
Ben sadece mutluluk anlarımı paylaşacak birini aramıyorum kendime, farkında değil misin bunun.
Ben uçurumun kenarında gezerken, sen bunu fark edemiyorsan devam etmemizin hiç bir anlamı yok.
Çünkü .........
metni iddialı ve ikna edici bir dille devam ettirip bitiren 3 kişiye seçtiği 3 kitabı hediye edicem.
·
6 artı 1'leme
·10,4bin görüntüleme
Çünkü ne uçurumun kenarında Hızır'ı çağırabiliriz seninle, ne yürümeye cesaret edebiliriz yüksekten bakan pencerelerde, ne de açıp da uzunca perdelerimizi yerleşebiliriz göğe. Köşesi yok bu dünyanın, köşemize çekilip bekleyemeyiz, bir köşe de biz kapamayız seninle. Biz ekmeyeceksek elimizde kalan son fidanı son toprağa öyleyse neden 'biz' diye yazılalım aynı satırlarda? Söylediklerim, direndiklerim. Ya ıskartaya çıkaralım naçiz bedenimizi ya eşref-i mahluka geri dönelim ahsen-i takvim makamında... Öyleyse güzelim, öyleyse güzelsin.
1 önceki yanıtı göster
2 sonraki yanıtı göster
Çünkü;
"Sen ile ben gece ile gündüz gibiydik...
Aynı yeryüzünde ayrı hayatları yansıtan, birbirini tamamlayan bir bütündük.
Ben güneş gibi doğarken gökyüzüne, sen en zifiri karanlığınla boğardın beni.
Ben en umut dolu mavimle yaklaşırken sana, sen en derin siyahınla lacivertlere boğardın aydınlığımı.
Ben yağmurla, toprak kokusuyla gelirken sana, sen sislere boğar ayazda bırakırdın beni.
Ben ılık rüzgârlar estirir kalbine dokunmaya çalışırdım, sen gecenin karanlığında fırtınalar koparırdın.
Ben sana gülümsedikçe, sen öfke ile bakardın.
Ben koşar adımlarla gelirken sana, sen önüme görünmez duvarlar koyardın.
Ben tüm gerçeklerimle hayatımı adamaya hazırken sana, sen tüm yalanlarınla hayatımdan çıkardın.
Ben yıllarca içimde yaşatırken sevgimi, sen içindekileri yok saydın.
Tam buluştuk derken ayrı yollara saptık yine, tıpkı gece ile gündüz gibi.
Ben geldim sen gittin, sen geldin ben gittim!
Bir orta yol bulup, bir olamadık, birlikte olamadık...! "
8 sonraki yanıtı göster
Hediyeden bağımsız olabildiğince içimi dökmek isterim, herşeyi yazıya dökmek mümkün olmuyor bazen.
Söylediğim her cümleyi kavgaya dönüştürdüğün için artık konuşup tartışmayı bile bıraktım. Ağlarken de yoktun, gülerken de.. Aynı zamanda ben acı çekerken olmadın..Boşluktayken elimden tutup çekmedin, güzel anılar biriktirmek isterken aslında güzel hiçbir anım olmadığını farkettim.Savaşımı verdim ve artık bundan bile vazgeçtim, çünkü biliyorum ki zaferle çıkmayacağım..Daha yıkık, daha üzgün ve daha da kırılmış bir halde yenik düşeceğimi biliyorum.. Belki pes eden benim... Belki de kazanan sen, hangimiz kârlı çıktık bilmiyorum ama geriye dönüp baktığımda, uğruna duracağım bişey var mı diye düşündüğümde kocaman bir hiç beliriyor gözümün önünde.. Ben öldüm ama sen görmedin ya da görmek istemedin..
Ben yazmayı pek sevmem çünkü beceremem yinede bir deneyeyim dedim.
Çünkü "biz" olmak yalnız olmamak demekti, öyle olmalıydı. Yanyanayken bile yapayalnızım oysa. Yaslanacak bir omuzum olmadı benim hiçbir zaman. Gülüşlerimiz ortak ama kederim içimde büyüyor haberin olmadan. Yalan kahkahalarımı duyuyorsunda, dalga dalga büyüyen çığlıklarıma tıkalı kulakların. Şimdi, ben bu uçurumlardan düşmeden, tükenmeden son umutlarım gör beni ne olur. Gölgelere karışmadan ruhum, çok geç olmadan gör.
Çünkü yoruldum . Başkalarının beni anlamamasını, görmemesini aklım alabilir. Seven insan yürekteki acıyı nasıl hissedemez. Gözlerimle her gün yardım diliyorum. Ruhumun eşi olamayacaksan kağıt parçasında eşim olmanı istemiyorum.
Çünkü sen benim ne kadar acı çektiğimi görmüyorsun,bedenen yanımdasın ama ruhen burada değilsin ve ben kendimi çok yalnız hissediyorum. Oysa ben senin bir bakışından, duruşundan nasıl hissettiğini anlayabiliyorum ve şuan gözlerinde benden vazgeçtiğini görebiliyorum.
Çünkü ben sadece iyi günümde yanımda olmanı istemiyorum her zaman ne olursa olsun karşımıza çıkacak bütün zorluklarıyla yanımda olmanı ıstiyorum.
sen farkı fark edemeyen bir eblehsin!..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.