Çoğu kitabına göre dili çok sadeydi ve konu olarak da daha yaşanabilir ve insaniydi. Fantastik olaylar bekliyordum açıkçası ama bu kitabında kullanmamış. Bu kadar cevaplanmayan soru kalması hoşuma gitmedi, cevaplarını verir mutlaka diye sonuna kadar heyecanla bekledim ama vermedi. Genelde polisiye romanlar beni böyle merak ettirir ve elimden bırakamam, ama öyle olmamasına rağmen beni bu kadar içine çekmesi çok büyük bir artı benim için. Sonunu zaten okura bırakmış, ben de mutlu son diye hayal ettim. Murakami hep böyle kafa karıştıran ama insanı da cezbeden bir yazar. İlk okuduğum Sahilde Kafka'ydı yıllar önce. "Ne okuyorum ben ya?" diye düşündüğümü hatırlıyorum, ama bu beni yazarın diğer kitaplarını okumaktan alıkoymamıştı. İlgimi hala da çekiyor ki yeniden okudum kendisini. Spoiler_ Ak'ın sonunu öğrendiğimde açıkçası ilk Tsukuru'nun yaptığını düşündüm. Karaktere hem güvendim hem kitabın sonuna kadar şüphe duydum desem yeridir. Rüyalarında sadece Ak'la ilişkiye giriyor olması da tabi hep kafayı karıştırmak için yazılan bir detay. Ne yazık ki olanların kendisiyle alakasız olduğunu 16 yıl sonra öğrendi. Sara hayatına girmese bunu da yapacak cesareti (rengi) yoktu. Haida'nın gerçekten o gece odasına geldiğini düşünüyorum, yine son sayfaya kadar ondan bir haber almayı bekledim. Ama yine cevapsız bir soru. Sara'yla mutlu olmasını gerçekten istiyorum. Tsukuru dayanamayıp gece yarısı aradığında, Sara'nın son cümlesi "içini ferah tut." olduğu için de mutlu son izlenimi aldım. Okuduğum kitaplarda karakterlerle hep kendimi bağdaştırırım ne yazık ki. Genelde japon yazarların melankolik havası olduğu için de hep bana yakın gelmişlerdir. Kendimi de son yıllarda renksiz görüyorum, ruhsuz görüyorum. Zaman zaman bu halimi unutabilsem de yine derinlerde hep bi grilik var. Kitaptan kendime çıkardığım öneri aslında dışardan hiç de içimde hissettiğim gibi görünmediğim, bu hislerimin de büyük ihtimalle doğru olmadığı. Tabi ki bazı insanlara göre ben renksiz biri gibi görünmüş olabilirim ama tanıdığımız, tanıştığımız, denk geldiğimiz dünya üzerindeki her insan için farklı bir versiyonumuz var. Hep aynı olamam. Sabah aynı kişi değilim, akşam aynı kişi değilim. Lisede farklı bir Beliz'dim, üniversitede her yıl farklı biriydim, şimdi de çok farklıyım. Bunu kabul et, değişiyosun ve bu normal. Ruhsuz da değilsin. Sorgulayarak yaşamayı bırak.

Renksiz Tsukuru Tazaki'nin Hac YıllarıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20142,021 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beliz