Yazarın okuduğum ilk kitabı oluyor. Doğrusunu söylemek gerekirse kitaptan çok yazarın hikayesi daha çok ilgimi çekip beni çok üzdü. " Manik depresif psikoz " diye bir hastalığı olan yazarımız bu hastalıktan çok çekmiş . Doktor o dönem sırasında bu hastalığa doğru bir tanı koyamadıkları için doğur bir tedavi de uygulayamamışlar.
Kriz geldiği zamanlar ölmek de istemiş. Dünya ile bütün bağlarım kopuyor diyormuş . Kaplıcalar da şifa bulamayıp kutsal topraklara gitmiş fakat orada da şifa bulamamış .
Kitabın ilk cildini bitirmiş fakat ikinci ciltte sıkıntı çeken yazar , on yıldır üzerinde çalıştığı ikinci cilt kitabın el yazmalarini ateşe atıp yakmıştır. Okuduğumuz ikinci cilt ise o yangından kurtarılan kısımlarıdır. Bu yüzden de kitabın sonu maalesef yok.
Peki okuduğundan bir şey anladın mı derseniz elbette . Onca rahatsızlığa rağmen çok güzel bir çalışma çıkarmış . İlk başta ben ne okuyorum sürekli ölü topluyoruz diyorsunuz ama kitap bittikten sonra biraz düşünüyorsunuz ben ne okudum ve kendi kendinize soru cevap yapınca ortaya çıkıyor ne okuduğunuz.
Çocukluğunu zorluklar içinde geçiren ve babasının tutumlu olmasını beynine işleyen bir cocuk ,büyüdüğünde neye dönüşebilir. Başlarda namuslu , ahlaklı birisi olarak tanıtmış yazar bize karakteri ama sonradan zengin olma hayali kuran bir adama dönüşür ve sahtekarlıklar üzerinde hayat kurmaya çalışır . Peki bu hayatı kısa yoldan nasıl kuracak dersiniz ?
Tabii ki de çiftliklerden ölü topluyoruz. Ahh bu ölüleri tollarken başına gelenler bizleri hem güldürüyor hem sinirlendiriyor hem düşündürüyor. İnsan bu uğraşı , bu zekayı daha yararlı bir şekilde kullansa daha güzel yerlere gelemez miydi demeden edemiyor.
