Acılar uzamında kayboldum. İçimde derin bir karanlık, gözlerimi kapladı, yüreğimde derin bir çırpınış, umutsuzluğun sesi yankılanıyor.Bu dünyanın başı boşluğunun sonsuzluğunda, acıların sınır tanımayan evreninde kaybolmuş gibiyim.
Gökyüzü yıldızlarla dolu, ama hepsi hüzünle parlıyor. Yıldızlar arasında dolaşırken, her biri bir acının yansıması gibi geliyor bana. Her bir yıldızın ardında bir hikaye, bir acı, bir kayıp var. Semanın sessizliği içimi titreten feryatlara karışıyor, gökyüzü sessiz ama benim içim çığlık çığlığa.
Zamanın dalgalarında savrulurken, acılarımın köpüklü dalgaları beni alıp götürüyor. Her bir an, bir hatıra, bir yara, uzayın derinliklerinde kayboluyor. Düşlerim, umutlarım, her biri uzayın boşluğunda kaybolan birer yıldız gibi.
Ama belki de bu karanlıkta bir ışık var. Belki de acılarımın sınırsız evreninde, bir umut filizleniyor. Belki de bu başıboşluğun sonsuzluğunda, yeniden doğuşun sesi yankılanıyor. Belki de bu karanlık, yeni bir başlangıcın habercisi.
Acılar uzamında kayboldum, ama belki de bu yolculuk, yeniden keşfetmenin, iyileşmenin ve güçlenmenin bir parçası. Başka bir gezegenin derinliklerinde bir umut, bir ışık, bir yeniden doğuş aramak, belki de en karanlık gecelerin bile bir ışığının olduğunu hatırlamak...
Melal i Maral /13.02.2023
6 şubat depreminden yankılar
·
2 artı 1'leme
·111 görüntüleme
Acılar uzamında kaybolmak, derin bir duygu denizinde yüzmek gibidir. Dalgaların arasında, bazen yükselirken bazen de alabora olurken bulursunuz kendinizi. İçsel çalkantılarınızın sizi sürüklediği bu yolda,her adımınızda bir iz bırakırsınız.Zamanın içinde, geçmişin yankıları arasında dolanırsınız. Aynı zamanda kendinizi kaybolmuş, yalnız hissedebilirsiniz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.