…hayatın umutsuzluğa kapılmadan kaçınılmaz yok oluşa tanıklık etmesi gerekir; bu nedenle biçimler kendini yeniden üreterek, üretim süreçlerini okunur kılarak, üretmenin harikalığını tekrarın sevimsiz kısırlığından daha fazla yüceltmezler; denebilir ki, onların görevi, beliren ve yok olanı tek bir durumda birbirine bağlamaktır; hayatın coşkusuyla ölümün korkusunu birbirinden ayırmak yavandır; sanatın, dili olabileceği, ancak bütün insanlık nevrozunun direndiği ütopya tek bir etki üretmektedir: Ne Eros, ne Thanatos, ama tek bir düşüncede, tek bir harekette Hayat-Ölüm…