Yıllarca tuhaf huylarınla uğraştım sana zarar verenleri değiştirmene yardım ettim, zararsız olanları benimsedim senin bi parçan olarak kabul ettim. En kötü zamanlarında yanında oldum ve bunları yaparken hiç yapmak zorunda olduğum için ya da bir gün karşılığını alırım diye düşüdüğüm için yapmadım, yapmam gerektiğine inandığım için yaptım. Bunları yaparken kendimi ne kadar yorduğumu da çok uzun zaman görmedin, daha yeni kıymet bilir gibi oluyor derken her seferinde en ufak pürüzde azarlanan, tek bırakılmakla cezalandırılan yine ben oluyorum ve artık kaldıramıyorum. Herkese gösterdiğin nezaketi benden esirgeme nedenini de anlamıyorum. Üstelik böyle hissettiğim için yine ben suçlu oluyorum. Üzülmemi en çok istemeyecek insan nasıl en çok üzen insan olabilir ? Gitmez, yarın alırım gönlünü, unutur darıldığını sanıyorsan, evet unutuyorum ama o his gitmiyor. Bir kere gülümsedim diye moralim düzelmiyor. Bırakıp gitmekle tehdit etmem ama yarın ölmeyeceğime söz veremem. Ben kimseyi hele ki seni asla kırmam, kırdıysam da bilmeden fark ettiğim an telafi ederim. Ama ben kendi kendime senin kırdığını telafi etmeye çalışıyorum. Hiç tanımadığın insanlara davrandığın kadar hassas davransan hatta beni de hiç tanımıyomuş gibi davransan diyorum bazen. Herkes sığıyor dünyana, sığdırıyorsun ama ben o dünyaya dar geliyorum, bulduğum küçük çatlaklara girmekle yetiniyorum ama çatlaktaki yerime bile göz dikiliyor.
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.