Ahsen İlhan - Üç Nokta Selâm... Uzun zamandır kitap yorumu paylaşmıyordum. Mâlumunuz üniversitem başladı ve çok fazla kitap okuyamıyorum. Her ne kadar bölümüm Türk Dil ve Edebiyatı olsa da... Geçelim kitabımıza. Kitabı önce konu bakımından sonra ise içeriği bakımından ele alacağım. Kitapta çokça tasavvuf işlenmiş. Daha doğrusu tasavvuf ile kişisel gelişim çizgisinin tam ortasında bir kitap. Normalde ne tasavvuf ne kişisel gelişim severim. Ancak bu kitap bana güzel bir başlangıç oldu diyebilirim. Kitapta belli başlı kelimeler konu edinilmiş. Görmek, bakmak, sevmek, büyümek gibi hem fiziken hem ruhen hissettiğimiz kelimeler bunlar. Ve bu kelimelerin birer örnek hikâyesini sunuyor bize Ahsen İlhan. Ardından bunu tasavvufî yönde açıklıyor. Ahsen İlhan, kalbinizde önceden oluşmuş bir yarayı sızlatıyor. Hatırlatıyor bizlere o yaranın 5N1K'sini. Sonra iyileştirici bir merhem sürüyor yaraya. Ardından da bir güzel temizliyor kalbimizi Allah kelâmıyla. İz kalıyor, hep kalacak da yaşantımız boyunca. Ancak bize o izin manasını veriyor. Hiç bilmeden yapıyor bunu üstelik. Kelimelerin gücünden midir sihrinden midir, bilinmez, kapılıyorsunuz akıntısına... Kitabın içeriğine bakacak olursak, on bir farklı bölümden oluşuyor. En uzun bölüm ise "Merdümgiriz". Etkileneceğiniz birçok bölüm var kitabın içinde. Umarım sizler de okuduğunuz an beğenirsiniz. Ben okurken suratıma tokat yemiş gibi oldum. Akıp gitti sorular. Tam kelimelere dalıyorum, başka bir kelime uyandırdı beni. En çok "Merdümgiriz" bölümünü sevdim. Çünkü zaten ben de bir "Merdümgiriz"dim...