Yalnızlık, beklenmedik bir ağrıdır; Geceleri vurur!...Bir şiir de kelimeler önemlidir ama bu sadece tek başına yeterli değildir duygu ve düşüncelerinde doğru kelimeler ile kişiye aktarılabilmesi gerekir. “Yalnızlığın Ezgisi” kitabını okuyunca bende o duygu hissiyatı oluştu. Yazarın yaşayarak, hissederek, hayatın içinden gelerek meydana getirdiği şiirleri oldukça güzeldi.
Kitabın içeriğine bakınca birçok konu hakkında şiirler mevcut. Aynı zamanda özdeyişlerde kitapta önemli bir yer tutuyor. Ben en çok da bu özlü sözleri beğendim. Bana göre duyguları anlatmada kısa ama etkileyici kelimelerdi.
Aşk, özlem, ayrılık, hayat, ölüm gibi daha çok bilinen konular üzerinden yazılmış şiirler vardı. Bireysel hislerin ön planda olduğu lirik şiir türüne daha yatkındı. Ama en çok kitabında başlığını oluşturan "yalnızlık ve geceler" temalarını yoğun olarak hissettim.
Çünkü geceler yalnızlığın değişmeyen yoldaşıdır. İnsan en çok geceleri yaşar yalnızlığını…
Kitabın arka kapağındaki cümle gibi bu hayatta herkesin bir hikayesi vardır.
Kimileri güler, kimileri ağlar; kimileri mutlu, kimileri hüzünlüdür. Kimi koynunda hasret, kimi gözyaşı saklar… Herkes yalnızlığını dört duvar arasında yaşar.
Kitabın son sayfasındaki “Acının Acıyan Yanı” başlıklı yazı çok hoşuma gitti.
Bu başlıklara değinerek alıntı yapmak isterim.
“Acır insan çoğu kez aynı yerden…”
“Acıyınca insanın bir yerleri bazı şeylere veda çoğu şeye de elveda der.”
“Anlatamadıklarını yanı sıra yapamadıklarına yüreğine hapdeser; dikiş tutmaz yarası, her gün kanar acısı…”
“Hayat ölür de söyleyemezsin muhtemeldir, göremezsin. Susma acını susarak acıtma… Yanında iken, acın taze iken, söyle… İçinde kalıp yer kaplayacağına yanında seni acıtanın olmaması daha iyi bilmiyorum ama yanan insan yaşar mı?”
“Sen de yanarsın, yandıkça yakarsın…”
Sanki bir soru cevap şeklinde ilerliyordu. Bu sayfada ana başlıklar ve yazarın konu hakkındaki düşünceleri yer alıyor. Ama aynı zamanda bu kısım yoruma açık bırakılmış. O açıklığı da okuyucunun kendi düşünce ve duyguları belirliyor.
Ayrıca kitap içinde küçük çizimler de güzeldi. Şiir ve görsel, her ne kadar ayrı birer sanat dalı olsa da kesinlikle birbirlerini tamamlıyorlar. Kelimelerin gücünün görsele yansıması gibi uyum içindeydi. Özellikle şiir kitaplarında bu şiir-resim ikilisi olmazsa olmaz.
Aslında kitapta bir iki hata vardı ama bunlardan bahsetmeyeceğim çünkü büyük eksiklikler değildi. Sonuçta düşünceleri kaleme dökebilmek zordur. Önemli olanda okuduklarımın bende uyandıklarıdır. Ben beğendim keyifle okudum. Şiir severlerin okumasını tavsiye derim.
