Parmakları Elander'n kaslı koluna uzanıp sabit bir ritimle vurdu. İstemeden olmuştu. Hatta birkaç dakika boyunca bunu yaptığının farkına bile varmamıştı, ta ki komutan gözlerini açıp ona meraklı bir bakış atana kadar.
"Özür dilerim." Geçen geceki konuşmalarını, yanında nasıl oturduğunu hatırlayınca Cas kendini en azından şunu söyleyecek kadar cesur hissetti: "Bu da başka bir kaygı belirtisi. Bir şeylere dokunmak, bir seylere vurmak... kendimi çıpalamama yardım ediyor. Düşüncelerimin beni alıp götürmesini engelliyor."
Elander bir kez daha gözlerini kapadı. "Durmana gerek yok. Bana dokunman hoşuma gidiyor, bana hâlâ yanımda olduğunu hissettiriyor."
Sayfa 262Kitabı okudu
·
192 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.