"Bir şey benim için gittikçe daha açık hâle geliyor: Bize yardım edebilecek olan sen değilsin ama sana yardım edebilecek olan bizleriz ve bunu yaparken bizzat kendimize yardım ediyoruz. Bu çağda bizi kurtarması mümkün olan tek şey ve aynı zamanda önemli olan tek şey de bu: İçimizde bir parça sen varsın Tanrı'm. Belki biz de böylelikle seni başkalarının kalplerinde ışığa kavuşturmaya yardımcı olabiliriz. Evet Tanrı'm, nihayetinde bu yaşamdan ayrılmaz durumu değiştirmeye gücünüz yok gibi görünüyor.
Mümkün olduğunca 'Tanrı'ya yardım etmeyi' ilke edineceğim ve başarabilirsem başkalarının da yanında olacağım. Ama bu noktada herhangi bir kahramanlık yanılsamasına kapılmayalım.
Tanrı'm, seninle yaptığım bu sohbet biraz da olsa beni tekrardan sakinleştirmeye başlıyor. Yakın bir gelecekte seninle çok daha fazla konuşacağım ve benden kaçmanı engelleyeceğim. Seni başkalarının kalplerinde ışığa kavuşturmaya gayret edeceğim." (Öyle ki Tanrı bizim aracılığımızla içimizde doğabilsin.)
~ Etty Hillesum, Auschwitz Toplama Kampı'nda Tuttuğu Günlüklerden.
Sayfa 88Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.