Gönderi

- Senden beklediğim en doğal, en bariz hediyeyi bana hiç vermedin, biliyorsun! Beni sevdiğini söyledin, ben de inandım. Aç bir adamın, onu sevdiğini söyleyen bir zengine inanması gibi. Ama aç olan, zenginden ekmek dilenemez utancından. Çünkü içten içe bilir ki, eğer onu çok seviyorsa, zaten ekmeği verecektir. Sana verdiğim kitapta bir hikaye vardı, zengin bir adam, yoksul bir sanatçıya, tanesi yirmi beş kronluk çiçekler alıyordu. Senin de bana yaptığın gibi. Ben açım ve çiçek yiyemem. Yirmi beş etseler bile. Senin bana vermediğini, Salka, başka yerden alırım. - Gerçek aşkın bu kadar iğrenç olması gerektiğini bilmiyordum.
Sayfa 374 - Yordam Kitap
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.