günlerin bize aitmiş gibi görünmesi ne tuhaf değil mi? suyun, içine konduğu kabı sahiplenmesine benziyor tıpkı. sesler, nesneler, kokular... bizimle birlikte usul usul uyanan bir müthiş yalnızlık... birden, açıklanamaz biçimde yaşadığımızı duyumsuyoruz. bütün bunların varolması, onlarla kendi varlığımızı duymamız, bizi var eden, yaşamı sevdiren bu görkemin derinden derine ölümü duyurması, bu şenliğin bizden sonra da süreceğini bilmemiz, tüm bunlara karşın derin bir tutkuyla yaşamakta ayak dirememiz... düşündün mü hiç, tuhaf değil mi sence de?
Sayfa 75Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.