Hicran
HİCRAN
Bazen; hayat yorar insanı,
Beklemek yorar,
Düşlemek yorar,
Affetmek yorar.
İlle de ağlamak için,
Gözyaşı mıdır akması gereken?
Kul uzak diyara dalıp hayıflanamaz mı?
Hasret, gözlerinde tüten hicran mıdır?
Ben, gece ile gündüz arasında;
Ben, yüreğinde yangınlar kopan;
Ben, gencim ama ihtiyarım;
Ben ki, nefes almaya mecali kalmayan...
Sanırsın kılıcını kuşanıp yaraladı.
Bilmez midir kelime kılıçtan keskindir.
Sonra ayrı yollara boyun büktük.
Can sağ olsun, gül yeter...
Kendim bile duymam bağırırım.
Gözyaşı dökmeden ağlarım.
Günüm neden gece gibi?
Feryatlarıma ortak olmuş susmalarım.
Bilmezdim gecelerin bu kadar karanlık geçtiğini.
Bilemezdim annemin anlattığı masalları özleyeceğimi.
Bir yer var, inanıyorum.
Her şeyin düzelebileceği bir yer,
Makber...
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.