İlksöz: Yaşam vardır ölümle biter, ölüm vardır doğumla başlar. 1930'ların İran'ı, daha doğrusu Güney Azerbaycan denilen İran'ın kuzeyi Erdebil şehri hikâyenin mekanı. Hikâyenin ortasında da ataerkil bir aile. Muhafazakar bir baba, tüm amacı çarşının iyi bir yerinde olan kuru yemiş dükkanını oğullarına devredip onların işi daha da büyüttüklerini görmek. Anne, çocuklarına düşkün ama babanın sözünden çıkamaz. Ara ara çocuklarının gördüğü eziyete isyan eder ama bu isyanın sonucu baba'dan yediği dayak olur. Peki çocuklar. Kadersiz Yusuf, çocukken yaşadığı olay sonucu kötürüm kalan, bodruma kapatılan, ailenin "yaşarken ölümü tadan" ilk ferdi. Sonra ikizler, Ayda kızımız ve Aydın oğlumuz. Annenin yaşadıklarından olsa gerek bir an önce evlenip bu aileden uzaklaşmak isteyen ama bir türlü talibi de çıkmayan kadersiz Ayda. Aydın, ah Aydın. Uzununu sonraya bırakmak kaydıyla kısaca değinecek olursak ailenin en hassası, şair yüreklisi, farklı düşünceli, özgür ruhlu Aydın. Ve en küçük kardeş Orhan. Babanın amacı yolunda ilerleyen tek evlat Orhan ama ne yapsa ne etse baba'ya yaranamayan Orhan. Baştaki baba ile bağlarsak kendi amacına ulaşsın diye farklı amaçları olan çocuklarına engeller çıkaran, onların yaşam isteklerini yok sayan, amacına ulaşmak için çırpınanları da görmezden gelen dediğim dedik, gerekirse evladına düşman olan bir baba. Böyle bir ailede kim "yaşıyorum" der ki? Bir aile trajedisi gibi görünen ama aslında Aydın'ın trajedisi olan, yaşam ruhunun emildikçe nasıl yaşarken ölü bir ruh haline geldiğini, isyancı özgür ruhun nasıl per perişan derbeder bir ruh haline dönüştüğünü aktaran bir eser Ölü Ruhlar. Ailenin daha doğrusu babanın kararları ile mahvolan bir ailenin Aydın'ı mahvediş hikâyesi. Kitap, bilinen Habil ve Kabil hikayesi ile başlıyor, Maide Suresi, 27-30. ayetler. Bu giriş, iki kardeş arasında yaşanacak "kanlı" bir hikâye beklentisine sokuyor okuyucuyu. Zaten ilk bölüm okunmaya başlanınca da bu beklentinin boşa olmadığı ortaya çıkıyor: artık taşıyamayacağı bir yük haline geldiğini düşündüğü abisi Aydın'ı öldürmeyi düşünen Orhan beliriyor. Tüm aile fertleri ölmüş, delirme çizgisini çoktan aşmış, sokaklarda avare dolaşan, zaptedilemeyen Aydın. Aile hakkında hiçbir bilgiye sahip olmadığı için okuyucu bu kararı eleştirmek yerine nedenini anlamaya çalışıyor. Sonrasında yazar da bunu yapıyor zaten ama zor bir metinle. . Hikaye üç ana bölümde kurgulanmış. Birinci bölümün ilk kısmı, az önce bahsettiğim Orhan'ın Aydın'ı öldürme düşüncesi üzerine oturtulmuş. Bilinç akışı tekniğinin güçlü bir şekilde kullanıldığı, anlatıcının sürekli değiştiği, metinde aniden ortaya çıkan geri dönüşlerin bolca olduğu bir bölüm. Kanımca kitabın okunması en zor bölümü. İkinci bölüm aile hakkında pek çok bilgi aldığımız, konuya iyice vakıf olduğumuz yer. Anlatım açısından da çok kolay okunuyor. Üçüncü bölüm daha çok Aydın'ın yaşadıklarının Aydın tarafından bilinç akışı tekniği ile aktarıldığı kısım. Arada anlatıcılar (anne, Ayda, vb) değişse de özelikle tüm aktarılanların Aydın ve ruhu üzerindeki değişimlerini aktarması bakımından ilk bölüme göre daha kolay okunuyor. Üstelik bir önceki bölümden aile hakkında bolca bilgiye sahip olduğumuzdan ilk bölümü andıran anlatım okuyucu çokça hırpalamıyor. İlk bölümün ikinci kısmı kitabın son bölümü. . #korsaniledünyaturu ikinci sezonun son durağı İran'dı. Severek okuduğum güçlü bir metin ve iyi bir hikâye ile bitirdim bu turu. Ölüler Senfonisi adıyla Sonsuz Kitap'tan da basılmış olan bu eseri bilinen eserlerden farklı bir tat almak isteyenlere öneririm. Bilinç akışı tekniğinin iyi bir örneği, meraklıları sevecektir. Kitapla. Sağlıcakla. . . . Sonsöz: Baba, ne hale geldik görüyor musun? Ölüler şehrinin sadece burası olduğunu zannetme sakın. Dışarısı da en az burası kadar ölüler şehridir. Lanet her tarafı sardı. Bizi sardı. Kardeşliğimizi sardı. Yeryüzünün lanetlileri olup çıktık. . . .

Ölü RuhlarAbbas Maroufi · Etna Kitap · 2010178 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.