Olmayan Yanım
Küçük harfleriyle başlamıştı yaşamaya, ufak adımlarıyla; sakindi etraf, ıssızdı sokaklar. Işıltılı gözleriyle, puslu bir bakış atıyordu etrafa; en masum hali ile bir anlam arıyordu etraftaki koşuşturmacalara.
Zaman geçti sonra…
Mevsim hazan oldu, mevsim bahar. İlkbaharı da yaşamıştı yorgun bedeni, sonbaharı da ama şimdi; yeryüzünde mevsimler değişse de o hep kışı yaşıyordu. Hoyrat geçiyordu kışlar.
Issız sokaklarında adım adım yalnızlığı kuşanıyordu üstüne. İnsanlar gelip geçiyordu ömründen ama hiçbir durakta bekleyen ol(a)mıyordu onlara…
-Özge Bilge
Sayfa 177Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.